ผู้คนมากมายมีความพยายามที่จะพุ่งไปข้างหน้า ไปอย่างไม่หยุดยั้ง ไปให้เต็มกำลัง เพื่อต้องการให้ได้ผลลัพธ์ที่เร็วที่สุด นับว่าเป้นเรื่องที่ดี แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องที่ดีนั้น ก็มีเรื่องอันตรายอยู่ด้วยคือ
การเดินทางที่ไม่รู้ว่าได้เดินทางอย่างถูกต้อง ถูกทิศ ถูกทางหรือไม่ ทำให้เราหลงทาง หรือทำให้เราเกิดความเสียหายอย่างรุนแรงได้ เพราะเราไปผิดทาง
ชีวิตเราเหมือนกับการเดินเรือกลางมหาสมุทร ที่ไม่มีถนน ไม่มีสิ่งบอกทิศทางอะไรเลย เราต้องอาศัยทิศเปรียบเทียบกับเส้นทางการเดินทางที่ผ่านมา ทำให้เรารู้ว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน และนักเดินเรือจะต้องทำการวัดทิศตลอดเวลา และพยายามหาสิ่งสังเกตุเพื่อให้กำหนดจุดที่ตัวเองอยู่ได้
คนเราก็เหมือนกัน เราต้องตรวจสอบการเดินทางของชีวิต วัดทิศทาง และมองเส้นทางในอดีตที่ผ่านมาของตัวเองเสมอเพื่อให้เราสามารถรู้ว่า ตอนนี้ ชีวิตเราเดินทางไปทางไหน
แต่ว่า การตรวจสอบชีวิตเรามันไม่ง่ายและเห็นชัดเหมือนการเดินเรื่อง เพราะเราไม่มีเข็มทิศ ไม่มีกล้องส่องทางไกลที่จะส่องชีวิตได้แบบจริงๆ มีแต่ความคิดและความจำเท่านั้นที่ทำให้เราสามารถเห็นชีวิตของเราเองได้
วิธีการตรวจสอบทิศทางชีวิตได้คือ “การหยุด” หยุดเพื่อคิด หยุดเพื่อทบทวน หยุดเพื่อพิจารณาว่า ที่ผ่านมานั้น ทำอะไร ได้อะไร เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองและคนรอบข้าง ถ้าเราพบว่า มีการผิดพลาด เราก็แก้ไขด้วยการ ยอมรับว่าผิดพลาด
การหยุด จะทำให้เราเห็นความจริงที่เกิดขึ้น แทนการหลอกตัวเองด้วยความเชื่อและความคิด
การหยุดทำให้สมองของเราได้พักและจัดระบบความคิด
การหยุดทำให้เราได้ฟังเสียงตัวเอง
การหยุดทำให้เราตัดสินใจได้อย่างเฉียบคมมากขึ้น
วันที่ปัญหารุมเร้า หยุด สักครู่ ทำใจให้เป็นกลาง พิจารณา และตัดสินใจให้แม่นยำ แล้วไปต่อเป็นจังหวะของชีวิต
คนเก่งเค้าทำกันแบบนี้
#เก่งคิด #เก่งงาน #เก่งคน
ดร.นารา กิตติเมธีกุล